Rock ‘n Ramps is helemaal terug
In 2013 werd Rock ‘n Ramps voor het vierde achtereenvolgende jaar georganiseerd. Maar toen kwam er een einde aan de reeks. Tot vorige week! Na 5 jaar lege jaren is het festival weer terug. Afgelopen zaterdag 10 augustus vond de 5e editie plaats. En het was een succes!
Stormachtig begin
Ondanks de slechte voorspellingen was het prima weer. Behalve dan dat het windkracht 1000 was. Maar goed, we gaan gewoon!
Mister Personal mocht aftrappen. Met zijn boombap en oldskool hiphop liet hij de vroege bezoekers de eerste dansjes van de dag wagen. Hij had sterke teksten. Ook over de covers van Red Hot Chili Peppers’ Give It Away en Crazy Town’s Butterfly gooide hij eigen scherpe lyrics.
Tweede was Ploegendienst. Naast de windkracht 1000 gooiden zij er nog een schepje bovenop met hun vlaag aan “Brulpunk uit je moerstaal”. Instrumentaal sterk, geluid stond wel wat hard, en een beetje jammer dat de zanger wat scheldwoorden gebruikte die niet helemaal waren bestemd voor de kinderen die er zaten.
Callkoen brengt zon
Helaas kwam er naast storm ook nog regen. Maar toen kwam Callkoen. Zij haalden de schuilende mensen terug naar voren en dansten samen met hen het water de grond uit. Het was alsof de regen stopte en de zon begon te schijnen speciaal voor Callkoen. Of door Callkoen? Alles klopte in ieder geval. Ga ze zien; garantie voor een feestje!
Na deze heerlijke relaxte zomerse vibe was het tijd voor de eerste punkrockband: Screw Houston. Meteen vanaf het eerste nummer knalden ze open met mijn persoonlijk favorietje The Sting of Sharpened Knives. Goeie band, en ook nog eens goed voor de wereld: 25% van hun merch gaat naar Sea First Foundation, voor bescherming en koestering van de oceanen. De band maakte ook nog een toffe aftermovie van hun show op Rock ‘n Ramps.
We hadden al kalkoenen op het terrein gehad, nu kregen we ook nog pinguïns. Destructive Penguins kwamen met 7 man sterk naar Vlaardingen om Rock ‘n Ramps te overspoelen met hiphop, funk en reggae. Zulke jonge gasten, maar al zo volwassen in hun samenspel en muziek.
De volgende was Drunken Dolly. Minder jong dan hun voorgangers, maar nog even soepel als altijd. Wát een tempo waarop die banjo ratelt! Ze hebben goed geluisterd naar bands als Flogging Molly en Dropkick Murphys. We mogen trots zijn dat Nederland ook zo’n band heeft. Samenzang was erg goed, en alleen maar blije mensen tijdens deze show.
Straightline laat publiek het gras maaien
Vervolgens was het tijd voor de eennalaatste band. Het was tijd voor chaos en voor flinke moshpits. En blijkbaar was het voor iemand ook tijd om een poging te wagen tot het moshen mét dranghek! – Maar het bleef bij een poging, alles kwam dus goed –
Onze oosterburen van Straightline had het publiek bij de lurven en smeet de bezoekers van skatepunk naar trashmetal. Ze brachten power, energie én een gemaaid grasveld.
De headliner van het festival was Jaya the Cat. Zelf dacht ik het wel een beetje te hebben gehad met deze band. Je weet nooit van tevoren hoe scherp ze zijn. Maar deze show was wel echt strak. Zij hadden er zin in, het publiek had er zin in. De perfecte afsluiter voor dit festival; beetje punkrock, beetje ska, beetje reggae. Teksten werden meegezongen, beats werden meegedanst. En uiteraard ging iedereen helemaal los bij Here Come The Drums. Bewijs: dit filmpje.
Je ziet nog maar weinig festivals zoals Rock ‘n Ramps. Het feit dat er geen hekken omheen staan maakt het heel vrij en gemoedelijk. Niet hoeven kloten met muntjes maar gewoon pinnen. En de skate contests, demo’s en clinics maken de sfeer helemaal af. De Tony Hawk Experience komt weer een beetje terug. Doe volgend jaar maar gewoon weer Rock ‘n Ramps. Nooit meer ertussenuit gaan!
