Lowlands 2019

Na 2018 te hebben overgeslagen werd het dit jaar blijkbaar weer tijd voor een Lowlands. De programmering vond ik zelf wat magertjes. En de slechte weersvoorspellingen werkten ook niet mee. Eens kijken of de grootste namen als The National, Billie EIlish en Tame Impala Lowlands nog konden redden.

Vrijdag: goeie opwarmer door Fontaines D.C.

Frank Turner

De vrijdag, na een te lange yoga, begonnen we met Frank Turner. Hij kreeg de Alpha goed gevuld en de mensen goed gedanst. De nummers van het nieuwste album werden wat tammetjes meegeneuried (als je dat wel zo schrijft), maar de ouwe gouwe werden luidkeels meegezongen.
Oordeel: 7,5

The Chats

In de X-ray hadden we al snel een nieuwe ontdekking te pakken: The Chats uit Australië. Ze werden al voorgesteld als rammelpunk, stonden eerder op London Calling 2018 en als support van Iggy Pop. Rammelen doen ze zeker, lekker potje chaos met een heer-lijk Australisch accent eroverheen en klaar! Precies twee jaar geleden stond ik in dezelfde X-ray, kijkend naar Shame, die vanaf dat moment helemaal hot werden. Ik voorzie zo’n zelfde scenario ook voor deze drie gasten.
Oordeel: 8,3

The Growlers

Bij The Chats eerder vertrokken om The Growlers te zien….had ik niet moeten doen! De muziek van The Growlers blijft mooi en relaxt, dus ik kan er altijd nog wel van genieten. Maar ze stonden als een partij rotte aardappels dat podium te beschimmelen. Liedje na liedje na liedje, het podium af en klaar. Jammer. Ik denk ook dat we niet veel meer van ze in de toekomst hoeven te verwachten.
Ooordeel: 6,5

Fontaines D.C.

BAM! Volgende klapper! Fontaines D.C. uit “Dublin City.” Op Eurosonic én op Motel Mozaique al moeten missen, en alleen maar veel te blije gezichten en verhalen over deze band gezien en gehoord. Nu mocht ik het zelf meemaken. Was inderdaad erg goed en strak. Het waren de fanatieke fans om me heen die in de maat sloegen en trapten en zongen in de pit en daaromheen die de show nóg intenser maakten.
Oordeel: 8,5

Royal Blood

Tijd voor een oude bekende: 3 keer eerder gezien, maar geen van die keren gaven ze zo’n strakke en energieke show. Het duo lijkt met het jaar beter te worden. Sinds hun laatste album van 2 jaar geleden blijven ze maar touren, en met succes. Geen nieuwe nummers dus, maar wel een betere performance, en nóg beter op elkaar ingespeeld.
Oordeel: 9,2

Neuromonakh Feofan

Omdat ze voor de 823ste keer op een festival staan waar ik ook was, besloot ik om niét naar De Staat te gaan, maar naar Neuromonakh Feofan. Dit Russische trio met zeer aparte outfits én berenpak met balalaika combineert Russische volksmuziek met drum ‘n bass. Waar je bij Russkaja verwacht dat ze uit Rusland komen (maar toch echt uit Oostenrijk komen), komt dit trio écht uit Rusland. Dat kan ook niet anders; de zanger blijft maar Russisch zingen en praten alsof iedereen in de Lima hem moeiteloos kan volgen. Het tegendeel was waar: maar zo weinig als dat iedereen ook maar een woord begreep van wat hij riep, zo hard dansten ze op de beats.
Erg vermakelijk, maar de golf van positieve reacties op De Staat gaven me toch wel weer een beetje spijt achteraf.
Oordeel: 8,0

Zaterdag: verrassing door 4 Japanse dames mét Happy End

Joep Beving

Ik begon de zaterdag met wakker worden met de pianoklanken van Joep Beving. Dacht ik….maar eigenlijk werd ik er alleen maar slaperiger van. Het is knap en mooi hoor, maar ook erg eentonig. Minder dan ik had verwacht
Oordeel: 6,8

Dermot Kennedy

Uiteindelijk ook tegen de verwachting in nog Dermot Kennedy meegepakt. Je moet toch wat als je net half in slaap bent gesukkeld. Na een kwartier stond de hele Alpha vol, maar dat kwam mede door de regen. Kennedy zelf was prima, mooie stem, maar wel veel van hetzelfde
Oordeel: 7,0

Billie Eilish

Een 17-jarige die in 1 jaar miljoenen fans heeft weten te vergaren. Ook bij haar stond de Alpha bomvol, maar niet per se door te regen. Ondánks de regen zag het tot ver buiten de tent ook nog zwart van de mensen. Goeie stem, goeie interactie met het publiek, goeie performance.
Oordeel: 8,0

The Vaccines

Via de regendruppels door naar The Vaccines. Deze begonnen weinig energiek en speelde alles op een lager tempo dan de nummers op de plaat klinken. Hierdoor kakte het wat in. Maar halverwege herpakten ze zich, mede door If You Wanna en andere bekendste nummers te spelen. Publiek kwam los en alles kwam weer goed.
Oordeel: 7,8

IDLES

IDLES was gewoon IDLES; lekker raggen, goeie korte anekdotes tussendoor en een volle tent…niks mis mee.
Oordeel: 7,9

Otoboke Beaver

Met Otoboke Beaver hadden we de grootste verrassing te pakken van Lowlands 2019. 4 Japanse vrouwen die punk(rock)/metal maken. Instrumentaal klinkt het lekker en strak. Zodra ze erdoorheen gaan schreeuwen gaat het in een milliseconde van strak naar chaotisch en krankzinnig. Het zag eruit dat niemand in de band kende. Iedereen, ook ik, ging helemaal stuk met de gedachte ‘WTF is dit nou weer?!’, wel positief! De zangeres kraamde af en toe zo hard en snel mogelijk een Japanse zin uit, met als gevolg dat mensen dezelfde zin net zo hard probeerde na te roepen. Lachen, gieren, brullen. Zeker eens gaan luisteren!
Oordeel: 9,0

The National

De reden dat ik dit jaar naar Lowlands ging was toch voornamelijk om The National te zien. Dus uiteraard een uur van tevoren wachten om vooraan te staan. En het was het waard. Sterke show waarbij de zanger ondanks de wat donkere teksten het publiek toch kon opzwepen. Toen hij achterlangs de Bravo verliet om in het midden van de tent weer terug het publiek in te komen, werd iedereen helemaal wild. Tijdens Mr. November, het “hardste” nummer van de band schreeuwde iedereen mee alsof hun leven ervan afhing.
Oordeel: 9,5

Bad Nerves

Deze gasten uit Londen willen te boek staan als snelste band ter wereld. Ik betwijfel of dat ze gaat lukken, maar gas geven kunnen ze zeker. Lekker raggen á la Ramones met een tikkeltje rauwheid van The Strokes. Al vanaf seconde 1 hadden ze het publiek te pakken. Helaas op dat moment nog geen volle Lima, maar de keuze van het eerste nummer was een goeie. Ze trokken het publiek letterlijk naar zich toe.
Oordeel: 8,4

Zondag: luie laatste dag met weinig spektakel

Laatste dagje, beetje moe. Eerste bak koffie erin om wakker te worden en door naar de eerste act van vandaag:

Tamino

Tamino’s stem is perfect om mee wakker te worden. Je moet er van houden, anders kan het heel saai worden. Maar ik ben fan. Met een kippenveltrekkende stem kon deze laatste dag al niet meer stuk.
Oordeel: 9,3

Hier tussendoor stond vooral in het teken van tafelvoetbal. En blijkbaar is op de muziek van Franz Ferdinand prima te slapen. Behalve tijdens Take Me Out. Dan begint de grond te trillen.

Black Midi

Waar ik op Le Guess Who helemaal werd overdonderd door deze nieuwe jonge band uit Londen, en ze op Eurosonic heel graag wilde zien maar helaas miste, bleef het nu wat oppervlakkig. Ik weet niet of het de torenhoge verwachtingen waren of dat ze een mindere dag hadden, maar het kwam niet helemaal over. Het helpt ook niet meer dat de gitaristen en bassist als autistische gastjes voor zich uit staan te staren zonder enige emotie te laten ontglippen. Al had de drummer wel de energie die hij op Le Guess Who liet zien. Ze blijven goed, maar het was toch een kleine teleurstelling.
Oordeel: 7,2

Tame Impala

De laatste alweer; Tame Impala. Ik vond het niet bepaald een absolute Lowlands-afsluiter. Wat dat betreft een kleine tegenvaller, maar de show zelf was zeker goed. Mooie lichtshow, beetje jammer dat Asap Rocky nog 2 nummer kwam mee rappen.
Oordeel: 7,7