Jera 2019: grootste feestjes op het kleinste podium
27 t/m 29 juni was alweer de 27e editie van Jera on Air. Dit keer was ik er helaas alleen de vrijdag, met o.a. The Interrupters, St. Plaster en Screw Houston.
Goeie opwarmer met Counting Coins
Deze prachtige zonovergoten dag ingeluid door Counting Coins, een Ska Punk Gypsy Hip Hop-formatie uit Engeland á la Streetlight Manifesto. Het vroege tijdstip had er helaas voor gezorgd dat de Buzzard nog niet helemaal gevuld stond, maar de band liet de aanwezigen in de kleinste tent zeker dansen.
Tof om te zien dat er in dit genre weer eens een nieuwe band naar boven komt! Zeker een aanrader om live te zien als je de kans krijgt!
Vervolgens Billybio; de goeie oude rotten uit Boston speelden lekker, maar verder niet heel boeiend. Met als hoogtepunt Bob Marley-cover ‘Get Up, Stand Up’.
Daarna was het Japanse Crystal Lake die wél voor een verrassing zorgde; zóveel power. Dit was de eerste keer dat ik een Japanner hoorde grunten, er ging een wereld voor me open…
Ook Fever 333 deed het niet onverdienstelijk. Het klonk alsof de band was begonnen als ‘de nieuwe Rage Against The Machine’, maar uiteindelijk met wat meer screamo zijn eigen weg is ingeslagen. Tijdens het laatste nummer besloot de bassist één van de palen tot de top van de tent te beklimmen, en ook gewoon niet meer terug te komen. De tent liep leeg, niemand heeft hem ooit meer teruggezien.
Vervolgens deathcore van Whitechapel. Hier kan ik kort over zijn; niet per se mijn ding, maar wel een bizárre stem en een strakke drumpartij.
Hoogtepunten bij The Interrupters en Mute
Bij The Interrupters en Mute was het feest! Volle tenten, de bandleden hadden er stuk voor stuk zin in, vooral bij The Interrupters goeie interactie met het publiek. In ieder geval alleen maar blije mensen; toffe shows!
Grootste feestjes in de Punkrockbar
Maar de grootste kleine feestjes vonden plaats in de Punkrockbar, met het kleinste podium van Jera. Als eerste was het daar de beurt aan R*A*D. In 2004 speelden ze voor het laatst, tot vandaag! Deze eenmalige reünieshow bracht een feest der herkenning voor de oude fans. De vreugde van deze die hard fans stak ook de (nog-)niet-fans aan: feestje was compleet.
Een nog groter feestje was het bij St. Plaster. Met de zanger van Call It Off, bassist van F.O.D. en drummer van Dowzer geheid kwaliteit. Helaas hebben ze beloofd dat St. Plaster een tijdelijk project is waarbij maar één album wordt gemaakt. Maar bij deze de wanhopige oproep om alsjeblieft nóg een album te maken. Zo’n strakke show, en zo’n uitgelaten groep fans. En dat voor een band die pas een paar maanden bestaat.
Tot slot was het aan Screw Houston om de concurrentie aan te gaan met Sum 41. Hierdoor bleef de Punkrockbar aan het begin wat leeg, maar dat maakte de band niet veel uit. Ze schreeuwden en speelden alles uit hun tenen. Zo zorgden ze ervoor dat na een paar nummers de bar alsnog lekker vol stroomde.
Met een goeie afwisseling tussen hun oude hardcore-tijd (toen ze nog Screw Houston Start Screaming heetten) en hun nieuwe punkrocknummers hielden ze het publiek goed wakker.
En uiteraard stonden Ignite, Sum 41 en Enter Shikari er ook nog. Maar die heb ik moeten missen vanwege de Punkrockbar 😉 . Het zullen vast ook weer goeie shows zijn geweest, maar daar valt op andere blogs vast meer over te lezen 🙂 .
